της Ρόζας Ρούσσου
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε όλο και πιο έντονα την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις του τρόπου ζωής μας απέναντι στο περιβάλλον και τα άλλα έμβια όντα. Η γενιά μας δεν πίστευε ποτέ πως θα ζήσει την εποχή που θα γίνονται πόλεμοι ακριβώς δίπλα στην χώρα μας και νομίζαμε πως αν γίνει κάποια καταστροφή αυτή θα ανήκει σε ένα μακρινό μέλλον.
Δυστυχώς τίποτα από όλα όσα πιστεύαμε δεν επαληθεύεται. Ήδη, στο 2022 του 21ου αιώνα γίνεται δίπλα μας, στην «γειτονιά» μας, ένας πόλεμος με χιλιάδες νεκρούς, βιασμένα παιδιά, και καταστροφή μιας χώρας. Το ποτέ ξανά στον πόλεμο ποτέ δεν ίσχυσε για όλο τον κόσμο.
Ακόμα χειρότερα ο πλανήτης πληρώνει τα δικά μας λάθη και επιλογές. Οι εποχές έχουν χαθεί, δεν μυρίζει πια άνοιξη και φθινόπωρο αλλά υπάρχουν μέρες που το χαλάζι ακολουθεί έναν καύσωνα με θερμοκρασίες που θυμίζουν παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Καλλιέργειες χάνονται και υπάρχουν πατρίδες που μαστίζονται από επισιτιστική κρίση.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος θρέφει τις πανδημίες δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Η αποψίλωση των δασών με σκοπό την αύξηση χώρου για την ανάπτυξη βιομηχανικών και αγροτικών δραστηριοτήτων είναι η σοβαρότερη εστία οικολογικής καταστροφής. Πρόσφατα στην πόλη της Αθήνας βιώσαμε ένα πρωτοφανές γεγονός με την καταστροφή αστικών δέντρων και της βιοποικιλότητας που φιλοξενούν. Φωλιές έπεσαν στον δρόμο, ζώα και φύση χάθηκαν. Σε επιστολή διαμαρτυρίας τους 30 οργανισμοί και φορείς αναφέρουν «η νέα «Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για πρώτη φορά αναγνωρίζει ξεκάθαρα τη σημασία του αστικού περιβάλλοντος στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, κάνοντας λόγο για την ανάγκη οικολογικού προσανατολισμού των αστικών περιοχών και θέτοντας ως στόχο να επιστρέψει η φύση στις πόλεις.» Τα συνεργεία των Δήμων λειτούργησαν χωρίς κανέναν απολύτως σεβασμό και προγραμματισμό.
Η εκτεταμένη κτηνοτροφία για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων κτηνοτροφικών προϊόντων, γίνεται πλέον σε τραγικές για τα ζώα και την υγεία του ανθρώπου συνθήκες. Αν τα σφαγεία είχαν τζάμια σίγουρα θα είχαμε αλλάξει κατά πολύ τις διατροφικές μας συνήθειες. Υπολογίζεται ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι συνθήκες μαζικής παραγωγής γεωργικών και κτηνοτροφικών αγαθών ευθύνονται για την εμφάνιση πάνω από το 25% των νέων επιδημιών και πάνω από το 50% των νέων ζωονόσων.
Το εμπόριο των άγριων ζώων και η επίδειξη δύναμης από την κατοχή τους, εκτός από την κακοποίηση των άλλων έμβιων όντων έχει αποδείξει πως συντελεί στην εμφάνιση νέων ιών. Η αφετηρία των τελευταίων δεκαετιών για την εμφάνιση πανδημιών ξεκινά από τις υπαίθριες αγορές άγριων ζώων της Κίνας (το 2003 εμφανίστηκε ο SARS-CoV, το 2012 ο MERS-CoV και το 2019 ο SARS-CoV-2 που προκαλεί τη νόσο COVID-19).
Η ανθρωπότητα λειτουργεί σαν να μην έχει αντιληφθεί πως βρίσκεται στο παρά πέντε για την επιβίωση της. Η μόνη μας ελπίδα είναι να διδάξουμε μέσα από τα λάθη μας τα νεότερα παιδιά. Να τους μάθουμε πως η φύση είναι το σπίτι μας και όχι ο εχθρός που πρέπει να αφανιστεί. Για να εφαρμοστούν πετυχημένα τα διάφορα πράσινα μοντέλα και να μην είναι μόνο πηγή κέρδους, πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας. Και αυτό ξεκινά από την διδασκαλεία των μικρών παιδιών στα σχολεία και ενημέρωση των γονιών τους.
Είμαστε μέρος της φύσης και όχι ο δημιουργός και ιδιοκτήτης της.
πηγή: ΑΛΕΦ | τεύχος 85
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ